در وصف رهبر

ای آنکه بر این ملت بیچاره امامی
افتاده ز پا خلق و تو در فکر مقامی
این ملت مفلوک بلا دیده فنا شد
تو در پی تجویز هلالی و حرامی
هی مشت زنی بر دهن دشمن فرضی
چشمت نزنند در پی تحمیق عوامی
در کرب و بلا شمری و بوجهل به مکه
در کوفه عبیدی و معاویه به شامی
یا مکتب اسلام چنین پست و کثیف است
یا آنکه تو مادر به خطا نطفه حرامی

# توضیح: این شعر را در بخش نظرات وبلاگ بهاره مقامی خوندم. توی گوگل دنبالش گشتم ولی نویسندش رو پیدا نکردم. میزارمش اینجا, لطفن اگه کسی بیشتر میدونه توضیح بده
http://baharehmaghami.blogspot.com/2010/04/blog-post_21.html